Gecenin karanlığının ısrarcı olduğu an,
Yıldızların karanlığa direndiği vakit.
Ayazı tenimde hissedip tir tir titrediğim an,
Beni ısıtmaya çalışan tek varlık ve yalnızlığımın tek tesellisi,
SENSİN
AYIŞIĞI
Gecenin güneşi olduğun kadar,
Karanlık dünyamın da güneşisin.
Işığınla aydınlanan tüm varlıkların sana mecbur olduğu kadar,
Karanlıkta solan kendini kaybeden bedenim de mecbur,
Sensiz yaşayamayacak kadar.
İçimdeki soğuk kasırgaları dindirensin,
Çaresizliğimde bana umut sunan tek kişisin.
Gönlüm
varlığında baharın güzelliklerini yaşıyor,
yokluğunda ise kışın insanın ruhuna işleyen o derin soğuğunu ölesiye hissediyor.
Sense fark etmiyorsun ;çünkü benden çok uzaklardasın,
Uzaklarda olsan da, kalbim hep seni yakın hissetti kendine.
AYIŞIĞI’ na İthafımdır…
05.05.2012 – 04:11
